Over ons

Het Parkinson Café en de andere activiteiten worden georganiseerd door een zestal montere mensen. Patiënten  en mantelzorgers, zeker, maar vooral mensen die ervan doordrongen zijn dat Parkinson ook positieve emoties en krachten los kan maken. Daarom zetten Hans Buitendijk, Irma Scheurink, Evert van der Spek, Rolf Clason, Wim Plomp en Paulus Bakx zich met hart en ziel in, gesteund door gesteund door hulpvaardige vrijwilligers.

Hans Buitendijk, Voorzitter Ik ben getrouwd met Cocky. Samen hebben wij 6 kinderen. In 2010 is bij mij de diagnose Parkinson gesteld. Ik ben mijn hele leven al werkzaam in het onderwijs, eerst als docent Engels en later als adjunct directeur op het Stanislascollege Westplantsoen in Delft. Sinds mijn afkeuring ben ik als vrijwilliger nog steeds aan de school verbonden. Dat is goed voor de sociale contacten en mijn gevoel van eigenwaarde. Het delen van ervaringen met de ziekte van Parkinson is de reden dat ik mijn steentje wil bij dragen aan het Parkinsoncafe.

Irma Scheurink, Secretaris Ik ben moeder van 5 kinderen en oma van de 5 liefste kleinkinderen op de hele  wereld, en heb sinds 2012 de diagnose Parkinson. Ik vind het belangrijk te kijken naar wat je wel kunt en dat er uit te halen. Zo heb ik inmiddels 5x deelgenomen aan de fietstocht Bike4Parkinson (zie ook Irma4Parkinson en het Parkinson Magazine van januari 2015). Dit heeft veel plezierige contacten met lotgenoten opgeleverd. En omdat je Parkinson niet alleen hebt, is het Parkinson Café er voor iedereen die met Parkinson te maken heeft. Ook voor andere gezinsleden zijn de contacten erg belangrijk. Ik wil iedereen stimuleren ook te gaan bewegen; wie fietst mee?

Evert van der Spek, Penningmeester Sinds maart 2018 ben ik penningmeester van Parkinson Café Delft e.o. en als zodanig belast met het financiële reilen en zeilen van het Café. Ik ben mantelzorger van Carolien, die sedert 2004 de diagnose ziekte van Parkinson heeft. Inmiddels heeft ze in februari 2018 een DBS operatie ondergaan en dit is tot dusverre goed afgelopen. Ik ben inmiddels 75 jaar oud en al 15 jaar gepensioneerd. De laatste 19 jaren van mijn arbeidzame leven was ik werkzaam bij het Centraal Bureau voor de Statistiek te Voorburg. Behalve met mantelzorg houd ik mij verder bezig met het doen van aangiften Inkomstenbelasting voor derden en houd ik nog wat boekhoudingen bij. Wij hebben twee (inmiddels volwassen) kinderen en drie kleinkinderen en ondanks haar ziekte is Carolien een opgewekte vrouw, die het leven optimistisch tegemoet treedt.

Rolf Clason Ik ben Rolf Clason, in de breedte gevormd: statistiek/ methodologie, talen, linguïstiek, psychologie, rechten. Ik was werkzaam in het onderwijs (docent Frans, Nederlands, informatica en systeem- en netwerkbeheerder) en in de politiek (PvdA: afdelingsvoorzitter, gemeenteraadslid).  Ik ben getrouwd met Diana. Wij hebben een zoon Daniel, die aan het conservatorium studeert (trompet). Parkinson is bij mij vroeg, misschien héél vroeg begonnen, totdat het rond 2007 onmiskenbaar werd en er een diagnose kwam.  Ik “schreef” altijd al, maar nu heb ik mij ontwikkeld tot semiprofessioneel dichter. Twee bundels hebben het licht gezien en er komt meer. Als raadslid deed ik vooral de zorgsector, waarbij mij vaak opviel dat het belangrijk is voor patiënten om contact met elkaar te hebben, vandaar mijn interesse voor een “Parkinsoncafé”.

Paulus Bakx, Mantelzorger Ik ben getrouwd met Irma en werk in de automatisering. Als mantelzorger merk ik natuurlijk dagelijks wat de ziekte met Irma doet en wat dat vervolgens voor mij betekent. Dat motiveert mij extra voor het Parkinson Café. Parkinson Café Delft en omstreken is voor en door mensen met Parkinson én hun omgeving!